Peter Zuur

Het beeld lijkt onwerkelijk, alles is opgelost in de vloeistof van een transparante wereld waarin de toeschouwer lijkt te zweven als een geest die door een zuchtje wind uit elkaar kan vallen. Niets is blijvend en van wat de toeschouwer waarneemt, blijft alleen een schaduw over, een restant van een afbeelding, een bekrast negatief. Een vage herinnering.

Zuur ervaart het leven als oncomfortabel en dit teruggevonden worden in zijn beeldtaal en thema’s. Het canvas oogt doorweekt, gelijmd en gescheurd, met kleurvlekken. De kleinere werken lijken ergens gevonden, alsof hij simpelweg oud papier heeft verzameld. Echter, is dit misleidend, want de veroudering van het beeld is zorgvuldig gemanipuleerd door de technische aanpassingen van de kunstenaar. Dit brengt het beeld als een droom naar voren. Het beeld verschijnt en blijft vaag, maar tegelijkertijd is het precies gevormd, zeer duidelijk en nauwkeurig.

Zuur heeft zijn eigen werkwijze ontwikkeld. Het begint bij fotografie, overgebracht op plastic vellen. Van de afdruk is een ets gemaakt door het te projecteren in een gomdruk, waarna het geconverteerd wordt in een afdruk en tot slot met vloeibare olieverf wordt gekleurd. Hij gebruikt zelfs tippex voor het ‘witste wit’ en de lijnen in zijn werken zijn vaak echte draden uit geluidsbanden. Deze zijn strak gespannen over het oppervlak en diep gezonken in de epoxy afwerking.

Formaat is extreem belangrijk bij het werk van Peter Zuur. Het gewicht van de compositie en inhoud in relatie in relatie tot het formaat is precies uitgerekend om de gewenste impact te krijgen. Het is een intuïtieve daad, een waarbij ervaring een grote rol speelt. Een kunstwerk van Zuur hoeft niet groot te zijn om een groot effect te bereiken. Het kleinste paneel blijkt monumentaal te zijn en vol met spanning te zitten.

Tekst van Allart Lake, 2013